Cafodd eraill eu harteithio, gan wrthod ymwared er mwyn cael atgyfodiad gwell.
Hebreaid 11:35
Atgyfodiad Gwell
Mae Crist a’i atgyfodiad yn cael dylanwad mor gryf ar atgyfodiad y saint. Ond mae’n ddyletswydd, a bydd yn ddoethineb i bobl Dduw, iddynt lywodraethu a chyflogi eu cyrff yn y fath ffordd eu bod yn ystyried ac yn paratoi ar gyfer atgyfodiad y cyfiawn. Yn enwedig …
Peidiwch â bod yn dyner annwyl o’r corff, ond ei gyflogi dros Dduw. Faint o ddyletswyddau da sy’n cael eu colli a’u difetha gan roi pechadurus i’n cyrff? Mae gymaint ohonom yn canolbwyntio ar fyw’n hir yn lle byw’n ddefnyddiol. Faint o Gristnogion sydd â chyrff egnïol, ac eto nid oes gan Dduw mawr o wasanaeth ar eu cyfer. Pe bai’ch cyrff yn cael eu defnyddio gan rai eneidiau eraill sy’n caru Duw yn fwy nag yr ydych chi, ac yn llosgi â sêl sanctaidd yn ei wasanaeth, byddai mwy o waith yn cael ei wneud i Dduw mewn diwrnod, nag sy’n cael ei wneud nawr mewn mis! Mae cael corff galluog, iach, a pheidio â’i ddefnyddio ar gyfer Duw, yn debyg i rywun sy’n rhoi ceffyl cryf i chi, ar yr amod nad ydych i’w weithio na’i reidio. Ble mae’r drugaredd o gael corff, heblaw ei fod yn cael ei gyflogi dros Dduw? …
Na fydded chwaith i foddhau eich corff dynnu eich enaid i faglau, a’i ddwyn o dan nerth temtasiynau i bechu. Mae hwn yn achos cyffredin iawn. Faint o filoedd o eneidiau gwerthfawr sy’n difetha’n dragwyddol gan eu bod am foddhau’r corff dim ond am eiliad! Rhaid i’r enaid ddioddef, oherwydd rhaid i’r corff gael ei blesio. Caiff y rhai hynny yn Hebreaid 11:32-35 eu coffau gan eu bod heb eu hymwared ‘er mwyn iddynt gael gwell atgyfodiad’. Pobl fel ni oedd y rhain, a’u cnawd mor dyner â ni, ond cymaint oedd eu gofal am eu heneidiau, a gobaith am well atgyfodiad, na wnaethant wrando ar gwynion eu cyrff. Boed i ni i gyd fyd gyda’r un penderfyniad.
— John Flavel, The Fountain of Life, pp. 489-491 (B.B.)
Allan o Daily Devotions from the Puritans – gan Wasg Bryntirion (awdur I.D.E. Thomas)